Ekstrawertyk to jeden z wielu typów osobowości, przez które należy rozumieć zespół cech człowieka, wyodrębniających się w codziennych sytuacjach: w reakcjach na bodźce, w sposobie zdobywania informacji, w podejmowaniu decyzji, w stylu życia. Wśród psychologów dominuje pogląd, że nasza osobowość ujawnia się w miarę zbliżania się do okresu dojrzewania.

Osobowość ekstrawertyczna

Zdaniem H.J. Eysencka ekstrawersja jest pojęciem uniwersalnym. Oznacza, że każdy z nas posiada tę cechę, ale w różnym stopniu.. Charakterystyczne dla ekstrawersji są towarzyskość, serdeczność, asertywność, aktywność, poszukiwanie doznań, częste odczuwanie pozytywnych emocji.

Z perspektywy neurologicznej mózg ekstrawertyka jest nisko pobudzony, preferuje sytuacje i zachowania, które go zaktywizują. Najbardziej pobudzające dla ekstrawertyka działania to nawiązywanie kontaktów z innymi. Jego mózg jest mniej wrażliwy na ból i bodźce zmysłowe. Ma też gorszą pamięć długotrwałą, więc krócej niż introwertyk zapamiętuje informacje. Odkryto, że osobowość ekstrawertyczna jest bardziej skłonna do podejmowania ryzykownych zachowań, które mogą przyczynić się do sukcesu czy osiągnięcia celu. Korzyścią jest tu większy przypływ dopaminy wyzwalanej przez ośrodek nagrody w mózgu, a co za tym idzie odczuwanie przyjemności i zadowolenia.

Ekstrawertyk kieruje swoją aktywność psychiczną „na zewnątrz”, jest otwarty, pogodny, towarzyski, lubi być wśród innych. Interesuje się wieloma rzeczami naraz, szybko mówi i jest głośny. Ten typ osobowości ma tendencję do myślenia podczas mówienia. Do jego mocnych stron należy aktywność i chęć do robienia różnych nowych rzeczy. Trudniej jest mu przez to skupić się dłużej na danej pasji, poświęcić się jej dogłębniej. Ekstrawertyk jest optymistycznie nastawiony, tolerancyjny i odważny. Szybciej też się denerwuje i robi się drażliwy, zdarzają się mu wybuchy złości, bywa częściej agresywny niż introwertyk. Intensywniej przeżywa emocje, szczególnie te negatywne. Trudniej jest mu pod wpływem emocji kontrolować siebie.

Ekstrawertyczne dziecko

Dzieci już od najmłodszych lat przejawiają ekstrawertyczne zachowania, które przez otoczenie uznawane są za zalety, bo przebojowi ludzie lepiej radzą sobie w życiu. Ekstrawertyczne dziecko rzadziej się wstydzi, krępuje, z łatwością sięga po to, czego potrzebuje. Jest też bardziej samodzielne i pewne siebie, asertywne, lubi doświadczać. Radość czerpie z obecności innych ludzi, a energię ze wspólnej aktywności i uwagi otoczenia.

Dziecko o tym typie osobowości, gdy jest samo, ma skłonność do „zanikania” i może łatwo się nudzić. Potrzebuje też więcej czasu, aby się uspokoić po czasie spędzonym na zabawie czy rozmowach z innymi dziećmi. Może miewać trudności z zasypianiem, bo jest pełne energii. Ekstrawertyczne dziecko woli uprawiać sporty drużynowe. Może się zdarzyć, że stopień ekstrawertyzmu może ulec zmianie: w pewnych okolicznościach Twoje dziecko będzie bardziej towarzyskie w innych.

Sprawdź, czy Twoje dziecko jest ekstrawertykiem

Poniżej znajdziesz pytania, które pomogą Ci poznać, czy Twoje dziecko przejawia cechy ekstrawertyka.

Czy Twoje dziecko…

1. …spędza czas wolny z innymi osobami?
2. …pyta innych o radę, gdy ma jakiś problem?
3. …lubić pracować w grupie?
4. …chętnie poznaje nowe osoby?
5. …długo zastanawia się, zanim podejmuje decyzje?
6. …lubi rywalizować z innymi?
7. …chętnie występuje publicznie?
8. …przejmuje się porażkami?
9. …uczy się na błędach?
10. …lubi być w centrum uwagi?
11. …szybko się nudzi i szuka nowych zajęć?
12. …jest wrażliwe na ból?
13. …jest wrażliwe na bodźce zmysłowe?

Im więcej odpowiedzi „TAK”, tym większe prawdopodobieństwo, że Twoje dziecko jest ekstrawertyczne.

Jak wychowywać ekstrawertyczne dziecka

Po pierwsze naucz się czytać jego potrzeby, zrozum je i zaspokajaj. Szanuj jego niezależność, zaakceptuj je takim, jakie jest. Kiedy dziecko ma pracować samodzielnie nad zadaniami szkolnymi, pomocne będzie bycie w pobliżu, aby zachęcić je i pozwolić mu powiedzieć, co robi. Chwal je w obecności innych, natomiast zwracaj uwagę tylko wtedy, kiedy jesteście sami. Umożliwiaj mu częstsze kontakty z rówieśnikami. Ekstrawertyk ma wysokie potrzeby w zakresie socjalizowania. Karą dla niego jest ograniczenie kontaktów z kolegami.

Ekstrawertyczne dziecko uczy się przez doświadczanie, zatem pozwalaj mu na zbieranie osobistych doświadczeń, nie uda Ci się go ustrzec przed wszystkimi niepowodzeniami. Interweniuj, kiedy wiesz, że stanie mu się krzywda. Ekstrawertyk często wpada zachwyt, angażuje się w interesującą go aktywność. Doceń to i dostarczaj mu nowych wrażeń i bodźców. Ekstrawertyczne dziecko lubić mieć wybór, zatem nie podsuwaj mu gotowych rozwiązań. Podsuń mu kilka możliwości i niech samodzielnie wybiera. Doceniaj jego kreatywność, nie ograniczaj jego zdolności przywódczych, do nauki motywuj przez prezentację korzyści płynących z wiedzy lub za pomocą ciekawostek naukowych.

Dziecko o osobowości ekstrawertycznej może w życiu dorosłym wyuczyć się pewnych zachowań przypisanych do introwertycznej osobowości i odwrotnie. Wahania w spektrum osobowości są normalne.

Poznaj inne typy osobowości:

• introwertyk >>

• flegmatyk >>

• sangwinik >>

Źródło:

S. Lohken, Potęga osobowości. Jak łączyć siły introwertyków i ekstrawertyków by osiągać niezwykłe rezultaty, 2019 wyd. Studio Emka

Dr Marta Majorczyk
Pedagog, psycholog, psychoterapeuta systemowy, doradca rodzinny, trener, animator rozwoju (coach, mentor, tutor), badacz i wieloletni nauczyciel akademicki. Od stycznia 2015 roku współpracuje z Niepubliczną Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną przy Uniwersytecie SWPS w Poznaniu. Kierownik studiów podyplomowych dla nauczycieli z zakresu: edukacji elementarnej, terapii pedagogicznej, wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, wychowania do życia w rodzinie. Współtwórca nowatorskich kierunków kształcenia: edukacja prorozwojowa oraz mediaworking. Autorka sześciu monografii i wielu tekstów popularno-naukowych, analiz oraz opracowań o tematyce rodzinnej, rozwoju dziecka, wychowania i opieki, a także neurodydaktyki.