Jest taki etap w rozwoju człowieka, kiedy sprawność ruchowa jest już bardzo duża, dojrzewanie jeszcze nie przysparza kłopotów, a aktywność sprawia mu najwięcej radości – to właśnie tzw. złoty wiek sportowy. Efekty jego zaniedbania mogą wpłynąć na całe późniejsze życie człowieka, w tym na zdrowie.

Nie przegapić momentu

Złoty wiek sportowy, zwany przez lekarzy i specjalistów złotym okresem motoryczności, to czas między 9. a 12. rokiem życia. Dziecko ma już opanowane wszystkie ruchy dorosłego człowieka i następuje okres optymalnego kształtowania motorycznego. W tych latach dzieci są bardzo zwinne, szybkie, a trenowanie z reguły sprawia im radość. W przeciwieństwie do dzieci młodszych, które z niektórymi sprawnościami mają jeszcze kłopot, oraz z młodzieżą, u której w związku z okresem dojrzewania bardzo często spada sprawność ruchowa lub zainteresowanie sportem.
Dlatego właśnie psychologowie dziecięcy oraz sportowi twierdzą, że niezwykle ważne jest, by nie przegapić owego złotego wieku sportowego. Jeśli w tym czasie zaszczepimy dziecku zamiłowanie do aktywności fizycznej i wiarę we własne możliwości, sportowy duch zostanie z nim już na zawsze, nawet w okresach, kiedy naturalnie pojawią się trudności z aktywnością ruchową. Jeżeli jednak zaniedbamy ten ważny czas, dziecko zostanie zniechęcone przez brak wsparcia, zbyt trudne lub niewłaściwie prowadzone treningi, prawdopodobnie na długie lata będzie miało zakodowane, że sport nie jest jego mocną stroną i będzie stroniło od fizycznej aktywności. Może to skutkować kompleksami, które będą utrudniały kontakty społeczne (stres przed zajęciami sportowymi w szkole i na uczelni, niska samoocena), a nawet konsekwencjami zdrowotnymi związanymi z brakiem ruchu.

Przykład idzie z góry

Jak pokazują wszelkie badania dotyczące rozwoju dzieci, uczą się one przez obserwację. Dotyczy to również sportu oraz pasji – zresztą czas na kształtowanie się i rozwój tych drugich pokrywa się ze złotym wiekiem sportowym. Dlatego bądźmy przygotowani na to, że dziecko może przejąć od nas stosunek do sportu. Widząc aktywnych rodziców, będzie dla niego naturalne, że sport jest stałym elementem życia. Z kolei rodzic „kanapowiec” może mieć nadzieję jedynie na to, że zamiłowanie do sportu wpoi dziecku szkoła.

Zróbmy to wspólnie

– Obowiązkowe lekcje WF nie zaspokajają potrzeb ruchowych dziecka młodszego. Dlatego szuka ono ruchu poza szkołą po powrocie do domu. Nie należy zatem ograniczać dziecku ruchu, np. gry w piłkę, biegania czy jazdy na rowerze, pod warunkiem zapewnienia bezpieczeństwa w czasie tych zajęć – mówi dla portalu Medycyna Praktyczna prof. dr hab. med. Marian Krawczyński z I Katedry Pediatrii UM w Poznaniu.

Aby zaspokoić ruchowe potrzeby dziecka w złotym wieku sportowym, warto pomyśleć o dodatkowych zajęciach sportowych. Zwykle na tym etapie wychowania rodzice już wiedzą, jakie są zainteresowania dziecka i który sport sprawia mu najwięcej radości. Jeśli dziecko jest nieśmiałe, warto spróbować zachęcić je do sportu drużynowego – w grupie będzie raźniej, a przy okazji nauczy się pracy zespołowej. Bądźmy obecni na pierwszych treningach i obserwujmy zachowanie dziecka. Aby dodać mu otuchy, można zapisać je na zajęcia z dziećmi, które już zna.

Nie zapominajmy także o wspólnej aktywności fizycznej. Tutaj pole do popisu jest nieograniczone. Zaczynając od wspólnych wyjść na basen, jazdy na rowerze, rodzinnej gry w piłkę, a kończąc na ćwiczeniach w domu, na przykład wzmacniających mięśnie kręgosłupa. Ważne, by robić to regularnie i wprowadzić do rodzinnej rutyny. Zadbanie o złoty wiek sportowy jest jednym z tych ważnych prezentów, które nasze dzieci otrzymują od nas na resztę życia. Nie przegapmy tego.


Źródła:

• www.mp.pl
• www.przegladsportowy.pl
• www.sport.pl