Sangwinik, obok melancholika, flegmatyka i choleryka, to typ temperamentu wyróżniony przez Hipokratesa w V wieku p.n.e. Charakteryzuje go energia, otwartość, entuzjazm czy też kreatywne myślenie. Jakie jeszcze ma zalety, ale też typowe wady? Sprawdź poniższe wskazówki i dowiedz się, czy Twoje dziecko jest sangwinikiem.

Cechy charakterystyczne sangwinika

Sangwinik jest ekstrawertycznym, uśmiechniętym, spontanicznym optymistą. Uwielbia być w centrum uwagi, często opowiada dowcipy, tryska dobrym humorem. Osoby z tym temperamentem są kreatywne, lubią wymyślać nowe rzeczy, chętnie angażują się w działania i niestety szybko też się wypalają. Uwielbiają przebywać wśród ludzi i uczestniczyć w rozmowach. Zależy im na uwadze i aprobacie innych osób.

Sangwinik ma też swoje słabe strony. Bywa roztargniony i niefrasobliwy: gubi rzeczy, zapomina o ważnych sprawach, ma kłopot z właściwym oszacowaniem wolnego czasu i nadmiarem obowiązków, z których trudno mu później się wywiązać. Ma problem z punktualnością, nie lubi rutyny i trudno jest mu skoncentrować się na długotrwałym zadaniu. Jego nadmierne gadulstwo może być postrzegane jako przejaw potrzeby przyciągania uwagi innych osób.

Czy moje dziecko jest sangwinikiem

Poniżej znajdziesz pytania, które pomogą Ci poznać, czy Twoje dziecko przejawia cechy sangwinika.

Czy Twoje dziecko…

1. …jest bardzo aktywne i dużo się śmieje?
2. …szybko się nudzi?
3. …nie lubi nudy?
4. …ma tendencję do dramatyzowania/koloryzowania rzeczywistości?
5. …potrzebuje dużo uwagi?
6. …dość szybko nawiązuje relacje z innymi?
7. …potrafi podporządkowywać sobie inne dzieci i dorosłych?
8. …motywuje innych do działania swoim entuzjazmem?
9. …lubi przebywać z innymi?
10. …ma tendencję do przerywania i odpowiadania za innych?

Im więcej odpowiedzi: „TAK”, tym większe prawdopodobieństwo, że Twoje dziecko jest sangwinikiem.

Jak wychowywać sangwinika

Chcesz, aby Twoje dziecko wykonywało zadania, czynności czy obowiązki do końca?

1. Jasno określaj swoje oczekiwania wobec niego.
2. Niech Twoje słowa i zachowania charakteryzuje konsekwencja.
3. Egzekwuj to, czego od niego oczekujesz.
4. Chwal je za to, że robi to, o co poprosisz.
5. Mów do niego „językiem korzyści”, w sytuacji  gdy ma wykonać czynności/zadania, w których nie widzi sensu. W ten sposób motywujesz je do działania i realizacji ustalonego planu.

Dziecko-sangwinik ma swobodny styl bycia i może nieświadomie krzywdzić innych słowem. Dlatego tak ważne jest kształtowanie w nim postawy empatii. Dodatkowo potrzebuje ono rodzica-przywódcy, który wyznaczy mu granice. Pamiętaj jednak, że nie wystarczy dziecku powiedzieć „nie” – decyzje, prośby i polecenia trzeba mu uzasadnić. Zasady mają być jasne i zrozumiałe. Warto o nich przypominać, szczególnie przed „kryzysowymi” momentami. To ustrzeże nas przed próbą wymuszenia i sytuacją konfliktową.
Sangwinik szybko ulega dekoncentracji, zapomina o różnych sprawach – dlatego planuj i organizuj czas razem z synem/córką. Wykorzystaj w tym celu planer dnia/tygodnia, wprowadź stałą organizację dnia. W ten sposób dziecko będzie mogło kontrolować swoje aktywności i będzie ukierunkowane na osiągnięcie wskazanego celu. Pracuj również nad jego głośnością, nadmierną gadatliwością. Wyjaśnij mu, dlaczego nie przerywa się rozmówcy, nie odpowiada się za innych, nie przekracza się granic prywatności w kontaktach interpersonalnych i ustal zasady zachowania. Ucz dziecka strategii „dwa razy pomyślę zanim coś powiem”.

Poznaj inne typy osobowości:

• introwertyk

• ekstrawertyk

• flegmatyk

Źródła:

• Biernacka, Temperament w przedszkolu, 16/2016, Wychowanie w przedszkolu.
• J. Strelau, Psychologia temperamentu, Wyd. PWN, Warszawa 2019.

Dr Marta Majorczyk
Pedagog, psycholog, psychoterapeuta systemowy, doradca rodzinny, trener, animator rozwoju (coach, mentor, tutor), badacz i wieloletni nauczyciel akademicki. Od stycznia 2015 roku współpracuje z Niepubliczną Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną przy Uniwersytecie SWPS w Poznaniu. Kierownik studiów podyplomowych dla nauczycieli z zakresu: edukacji elementarnej, terapii pedagogicznej, wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, wychowania do życia w rodzinie. Współtwórca nowatorskich kierunków kształcenia: edukacja prorozwojowa oraz mediaworking. Autorka sześciu monografii i wielu tekstów popularno-naukowych, analiz oraz opracowań o tematyce rodzinnej, rozwoju dziecka, wychowania i opieki, a także neurodydaktyki.