Co zrobić, żeby dziecku chciało się chcieć? Jak „poruszyć” jego wewnętrzną motywację?

 
PoRady to cykl rozmów przygotowanych i poprowadzonych przez ekspertów specjalnie dla rodziców. Tematyka odcinków została wybrana przez grupę ponad 9000 rodziców biorących udział w badaniu przeprowadzonym przez firmę Librus i jest odpowiedzią na ich realne potrzeby.

Celem cyklu jest wsparcie rodziców w zakresie wychowania, rozwoju i edukacji dziecka.

W pierwszym odcinku „Motywacja. Co zrobić, żeby mi się chciało chcieć, tak jak mi się nie chce” eksperci przekażą swoje spostrzeżenia na temat rozbudzania w dziecku motywacji zewnętrznej i wewnętrznej z równoczesnym poszanowaniem potrzeby jego niezależności.

Zapraszamy na kolejne odcinki już wkrótce

PoRady 2 – Jak budować poczucie wartości u dziecka?
PoRady 3 – Jak rozbudzać zainteresowania dziecka?
PoRady 4 – Jak skupić uwagę dziecka?
PoRady 5 – Jak zapamiętywać szybciej i na dłużej?

Zapamiętaj!

Motywacja:

• odnosi się do sfery psychicznej człowieka, 
• jest procesem regulującym nasze zachowania,
• jest utożsamiana z chęcią, wolą, wzbudzaniem w sobie energii wykorzystywanej do rozpoczęcia, kontynuacji i finalizacji zaplanowanego działania,
• wiąże się z realizacją naszych potrzeb.

Wyróżnia się motywację zewnętrzną, w której wykorzystuje się różne motywatory – nagrody, kary oraz wewnętrzną, tzw. automotywację, która sprowadza się do pobudzania samego siebie w celu realizacji zadań.

Człowiek odczuwa wiele różnorodnych potrzeb, wśród nich potrzebę autonomii, czyli niezależności i swobody w podejmowaniu samodzielnych decyzji oraz potrzebę kompetencji, czyli rozwoju i relacji z ludźmi.

Rozpoznanie potrzeb i celów dziecka jest jednym ze sposobów pobudzania jego wewnętrznej motywacji.

PoRady dla rodziców

• Pobudzaj wewnętrzną motywację dziecka, rozbudzaj jego zainteresowania, pasje, ciekawość  świata i ludzi.
• Zaakceptuj, że dziecko jest inne niż ty – akceptuj je bezwarunkowo, pokazuj, że w nie wierzysz.
• Zachęcaj dziecko do rozwoju zgodnie z jego potrzebami i preferencjami.
• Obserwuj, gdzie tkwią jego talenty, jaką ma strategię uczenia się.
• Wzmacniaj poczucie autonomii dziecka: pozwól mu decydować, wybierać (gdy to możliwe), szanuj te wybory, ale wskazuj na ich konsekwencje, zamiast kar i nagród.
• Akceptuj błędy (można jej poprawiać), ale prowokuj do wyciągania wniosków i budowania planów naprawczych.
• Powołuj się na fakty – kiedy jesteś niezadowolony z zachowania dziecka, wyraź własne emocje, poinformuj o problemie i sprowokuj, by dziecko samo poszukało jego rozwiązania. Spokojnie czekaj…
• Bądź wiarygodny i konsekwentny w tym, co mówisz i robisz – dziecko cię obserwuje i naśladuje. Jesteś dla niego wzorem.